13 kwietnia 2020

Nadzieja w zaufaniu

"Biegnij na ratunek Miłości,

a Pokój pobiegnie za Tobą"

Rivier Pheonix

"Tęsknota jest słodka" powiedziała moja przyjaciółka, gdy widziałam ją ostatnim razem. Miałyśmy się zobaczyć na kolejnym Yes Plusie w Tarasce, ale odwołano nasz wyjazd. To nie jedyna sytuacja, jaka się zmieniła w ostatnim czasie. To nie jedyna osoba, jakiej nie zobaczyłam, nie widzę i za którą tęsknię. W uczuciu tym zanurzam się jednak wraz z nadzieją, bo przecież tęsknota jest słodka. Daje mi ona do zrozumienia, jak wiele ważnych dla mnie osób jest na tej planecie. Mam więcej, niż mogłam oczekiwać. Mam więcej, niż może udźwignąć mój umysł. Mam tak wiele, za czym tęsknię. Tak wiele, do czego z nadzieją uśmiecham się, że już niedługo.. bo to też minie.

Nadzieja w tych niezwykłych czasach jest tym uczuciem, które staram się odnaleźć w sobie każdego dnia.. Świat w idealnej perfekcji wyzwala nas, zatrzymuje, transformuje. Bez względu na wszystko to, co się wydarza, wydarzyło czy wydarzy wybieram nadzieję ❤️ Dziś zanurzam się w nią z ogromną tęsknotą, na którą staram się zrobić przestrzeń. Jest niezwykłą wskazówką na temat wartości, jakie są dla mnie ważne. Jest informacją, o tym kim jestem w chwilach regresji..

Życie jest zmienne. Nic nie jest dane nam na stałe. Oczekiwanie, że jest inaczej wywołuje cierpienie. Opór przed zmianą wywołuje cierpienie. Życie jest plastyczne. Człowiek jest plastyczny. Dziś jestem inna, niż byłam wczoraj. Jutro będę inna, niż jestem dziś. Zgoda na transformację jest niezwykle uwalniająca. To jedno z moich kluczowych spostrzeżeń.

Gdy nie sprzeciwiam się moim wewnętrznym modyfikacjom łatwiej przyjmuje te, jakie zadziewają się w drugim człowieku oraz we Wszechświecie. Wiadomo, że to co nowe zarówno ekscytuje, jak i przeraża. Zależnie od naszej oceny. Nie tyle frustruje nas dana sytuacja, co oczekiwania wobec niej. Moim sposobem na akceptację takich przeobrażeń jest zrobienie sobie przestrzeni, obserwacja i bycie przy sobie. Pytam siebie "jaka jestem dziś?", "co dziś jest dla mnie najważniejsze?", "czego dziś potrzebuję?". Jestem i po prostu pozwalam sobie być.

Niezwykle ważne jest dla mnie poczucie wolności i swobody jako jednostki, zwłaszcza w społeczeństwie. Wszelkie działania, które naruszają w pewien sposób moją przestrzeń sprawiają, że czuję się przytłoczona, próbuję się bronić czy też się izoluję, jakbym odgradzała się murem, aby nie zostać "skrzywdzoną", aby nie dopuścić do siebie zbyt blisko. Takie są moje osobiste obserwacje. Z drugiej jednak strony lubię być zaopiekowana, otulona bezpieczeństwem. Jednakże przede wszystkim, potrzebuję najpierw indywidualnie zapewnić sobie tą opiekę i bezpieczeństwo. Fundamenty mojego istnienia jedynie ja sama mogę sobie stworzyć.

Nie zawsze mogę przeciwdziałać temu, co dzieje się w świecie zewnętrznym, ale zawsze mam wybór odnośnie tego, w jaki sposób sobie z tym poradzę. Czy odnajdę w sobie nadzieję, choć jej małą iskrę? Pozwolę sobie poczuć, że zawsze jest dobrze, że to też minie.. Wybieram zaufanie. Wybieram nadzieję.

Bo przecież życie jest w idealnej perfekcji. Zawsze. Wszystko zawsze wydarza się w czas, ani za wcześnie, ani za późno. Mogę zupełnie nie kumać danego zdarzenia, ale pokładać w nim nadzieję. Zrobić tyle ile mogę. Stawić się w gotowości. Otworzyć na nowe. Zaopiekować się sobą w tej sytuacji i pamiętać, że energia zawsze płynie, nie znika. Gdy jedno odchodzi, pojawia się nowe. Pamiętam, jak w jednym z najtrudniejszych momentów mojego życia, mój przyjaciel powiedział mi "Iza w życiu jest tak, że jedne drzwi zamykają się po to, aby za chwilę mogły otworzyć się wrota".

Dziękuję, że czytasz

Lov lov

Inu

fot. Archiwum własne

Film o nadziei w tęsknocie:

Wszelkie prawa zastrzeżone. Zabronione jest kopiowanie, tłumaczenie czy modyfikacja jakiejkolwiek części strony, w jakiejkolwiek formie i jakimikolwiek środkami, bez zezwolenia na piśmie autora. Udostępnianie treści możliwe tylko poprzez link, który przekieruje odbiorcę na adres strony autora.